تحلیل کیفی تجربه دانشجویان از شادکامی: یک مطالعه پدیدارشناسی

مقدمه: شادکامی به مقدار ارزش مثبتی که یک فرد برای خود قایل است، اشاره دارد. شادکامی هدف مشترک همه انسان‌ها است؛ چرا که تمام تلاش‌های انسان برای رسیدن به آن انجام می‌پذیرد و در دهه‌های اخیر به مسأله‌ای حایز اهمیت در زندگی بشر تبدیل شده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تجربه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران از پدیده شادکامی بود. روش‌: مطالعه از نوع کیفی و با روش پدیدارشناسی در سال 1394 انجام شد. تعداد مشارکت کنندگان در تحقیق 12 نفر بود و داده‌ها با مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته جمع‌آوری و با تکنیک هفت مرحله‌ای Colaizzi مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: پس از بررسی و تحلیل داده‌ها، 219 مفهوم، 10 زیرطبقه و 3 طبقه اصلی استخراج شد. مقولات اصلی شامل تحقق اهداف، پیوندهای اجتماعی و نابسامانی‌های زندگی بود. مشارکت کنندگان، شادکامی را در جریان زندگی اجتماعی کسب می‌کردند و در کنار آن، تلاش‌های فردی را برای رسیدن به خواسته‌ها و شادکامی اساسی می‌دانستند. همچنین، از برخی نابسامانی و تحولات مخرب زندگی از جمله وضعیت رفاهی نامناسب و رویارویی با آینده مبهم رنج می‌بردند. نتیجه‎گیری: با توجه به آن که جنبه اجتماعی رسیدن به شادکامی و تأثیر وضعیت رفاهی بر آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی‌های مناسب آموزشی برای دانشجویان و تلاش برای بهبود شرایط اقتصادی آنان جهت افزایش شادکامی ضروری می‌باشد.